Cerkiew w Bereżnicy Wyżnej

Cerkiew w Bereżnicy Wyżnej leży poza utartymi szlakami samochodowymi i pieszymi, przez co jest mniej popularna wśród turystów i często pomijana. Leży ona na południe od Berezki, a droga prowadząca do niej kończy się na przełęczy tuż za wsią. Nie jest przelotowa, więc nikt bez wyraźnej potrzeby się tu nie zapuszcza. Jednak gdy już tu wyruszycie, to warto się zatrzymać przy niewielkiej drewnianej świątyni.

Cerkiew wybudowano z fundacji Mikołaja Krajewskiego w 1830 lub 1839 roku. Budowniczym obiektu był cieśla Jan Knatkowski, który postawił świątynię w miejscu starszej cerkwi w 1515 roku. Wykonano ją w technice zrębowej i oszalowano pionowymi deskami. Z bryły budowli wyraźnie wyodrębniony jest babiniec. Całość wieńczy czterospadowy, jednokalenicowy dach obecnie kryty blachą.

Cerkiew należała do parafii greckokatolickiej w Żernicy Wyżnej. W czasie kiedy była intensywnie użytkowana została gruntownie odnowiona, miało to miejsce w 1902 roku. Po zakończeniu II wojny światowej, podczas trwania akcji „Wisła” była wykorzystywana przez wojsko. W 1961 roku zamkną ją Urząd do Spraw Wyznań w Rzeszowie..

Do wiernych powróciła dopiero w 1970 roku, ale już nie do grekokatolików tylko do kościoła rzymskiego. Wewnątrz do lat 70. XX wieku znajdował się fragment XVII-wiecznego ikonostasu z poprzedniej cerkwi, obecny ikonostas wraz z ikonami pochodzi z XIX wieku, choć brak w nim kilku prazdników, skradzionych w latach 80. XX wieku. Obok cerkwi warto zwrócić uwagę na dzwonnicę z 1830 roku, która kryje dzwon z 1868 roku. Na przycerkiewnym cmentarzu zachowało się też kilka starych nagrobków.

GPS: 49.35378, 22.36344